Αυτό το καλοκαίρι λέμε αντίο στην πάνα

Το καλοκαίρι είναι η καλύτερη εποχή για να ξεκινήσει η εκπαίδευση τουαλέτας, ιδιαίτερα αν το παιδάκι σας είναι μεταξύ 2 και 3 ετών. Διαβάστε το άρθρο που ακολουθεί και… πετάξτε τις πάνες σε 4 εβδομάδες!
Εβδομάδα 1η
Η εβδομάδα αυτή ισοδυναμεί με μια σύντομη περίοδο προετοιμασίας, γιατί είναι δύσκολο για το παιδί να καταλάβει τι ακριβώς πρέπει να κάνει αφού μέχρι τώρα έχει μάθει να χρησιμοποιεί την πάνα σαν τουαλέτα.
• Βεβαιωθείτε ότι είναι έτοιμο. Θα το καταλάβετε αν η πάνα μένει στεγνή για περισσότερο από δύο ώρες, αν το παιδί έχει τακτές κενώσεις, νιώθει άβολα όταν είναι λερωμένη η πάνα του και θέλει να το αλλάξετε. Επίσης πρέπει να είναι αρκετά ώριμο ώστε να μπορεί να ακολουθήσει απλές οδηγίες και να εκφραστεί με λέξεις.
• Αφήστε το παιδί να σας βλέπει κάθε φορά που χρησιμοποιείτε την τουαλέτα. Είναι σημαντικό αυτό να γίνει αρκετές μέρες πριν ξεκινήσει η εκπαίδευση στο γιογιό. Πολλές φορές βοηθάει να γίνει η ταύτιση ανάλογα με το φύλο του παιδιού. Δηλαδή η μαμά να πηγαίνει στην τουαλέτα με το κοριτσάκι και ο μπαμπάς με το αγοράκι.
• Μιλήστε του για τα μέλη της περιγεννητικής περιοχής. Διδάξτε του να χρησιμοποιεί τις λέξεις για τα μέλη αυτά με φυσικό τρόπο όπως όταν μιλάει π.χ. για το πόδι ή το χέρι του.
• Επιλέξτε να ξεκινήσετε μία εβδομάδα που δεν θα έχετε πολλές υποχρεώσεις. Να θυμάστε ότι χρειάζεται να είστε χαλαρή και να αφιερώσετε αρκετό χρόνο στην εκπαίδευση τουαλέτας.
• Πηγαίνετε μαζί στο κατάστημα κι αφήστε το μικρό σας να διαλέξει το γιογιό που του αρέσει περισσότερο. Υπάρχουν πολλά είδη που μπορεί να του εξάψουν το ενδιαφέρον.
• Βεβαιωθείτε ότι το γιογιό είναι στέρεο και ότι τα πόδια του παιδιού πατούν καλά στο πάτωμα όταν κάθεται. Σε πρώτη φάση πρέπει να αποφύγετε να πάρετε ειδικό κάθισμα για τη λεκάνη της τουαλέτας, καθώς πολλά παιδιά αισθάνονται ανασφάλεια όταν τα πόδια τους δεν πατούν κάτω.
• Προτρέψετε το παιδί να χρησιμοποιεί το γιογιό στο σπίτι σαν καρέκλα για να κάθεται. Αυτό πρέπει να γίνεται πολλές φορές μέσα στη μέρα, είτε φοράει πάνα είτε όχι.
• Σε αυτήν τη φάση μπορείτε αν θέλετε να χρησιμοποιήσετε μία κούκλα. Στο εμπόριο υπάρχουν κούκλες που μιμούνται τη διαδικασία. Μπορείτε να ταΐσετε μαζί με το παιδί την κούκλα με το γεμάτο με νερό μπουκάλι και μετά να την αφήσετε να αδειάσει το περιεχόμενο στο γιογιό σε μια πιστή αναπαράσταση του τι πρέπει να κάνει το παιδί.
Εβδομάδα 2η
Μερικά παιδιά συνηθίζουν στη χρήση του γιογιό μέσα σε δύο εβδομάδες, ενώ άλλα μπορεί να χρειαστούν μήνες. Να θυμάστε ότι είναι σημαντικό να υποδεχτείτε με ενθουσιασμό την πρώτη φορά που το μικρό σας τα καταφέρνει.
• Σηκώστε χαλιά και τάπητες. Φροντίστε επίσης να έχετε άμεση πρόσβαση σε όλα τα σύνεργα καθαρισμού. Το σημαντικότερο είναι να είστε προετοιμασμένη ότι για κάποιο διάστημα θα υπάρχουν… ατυχήματα.
• Φροντίστε να έχετε άμεση πρόσβαση στο γιογιό. Δεν χρειάζεται να βρίσκεται μονίμως μέσα στο μπάνιο, αλλά μπορεί να σας… συνοδεύει όπου βρίσκεται το παιδί, π.χ στο σαλόνι, στη βεράντα, στον κήπο, παντού.
• Βγάλτε την πάνα και αφήστε το παιδί χωρίς με όσο το δυνατόν λιγότερο ρούχα. Να θυμάστε ότι κάποια παιδιά δεν τα πάνε καλά με την ενδιάμεση φάση (δηλαδή να φορούν πάνα ενώ χρησιμοποιούν το γιογιό) και δεν τα καταφέρνουν παρά μόνο αν βγάλουν για πάντα την πάνα.
• Αποφασίστε ποιες ακριβώς λέξεις θα χρησιμοποιείτε. Εκφράσεις δηλαδή που θα συνδέονται με το θέμα τουαλέτα, όπως π.χ. θέλεις τσίσα ή θέλεις να κάτσεις στο γιογιό;
• Μην το πιέζετε να χρησιμοποιήσει το γιογιό. Αν και μπορείτε να παροτρύνετε το παιδί να κάθεται γυμνούλι στο γιογιό του (το οποίο τελικά δεν αποκλείεται και να χρησιμοποιήσει) δεν πρέπει να το πιέζετε να το χρησιμοποιήσει ή να το βάζετε με το ζόρι να καθίσει σε αυτό.
• Μην κάνετε απότομες κινήσεις. Μην αρπάζετε το παιδί βάζοντας το στο γιογιό την ώρα που το βλέπετε να λερώνεται. Κάτι τέτοιο μπορεί να το τρομάξει. Μπορείτε να βάλετε το γιογιό από κάτω ή να αφήσετε το παιδί να λερωθεί και μόλις τελειώσει να το βάλετε να κάτσει στο γιογιό.
• Βοηθήστε το παιδί να κάνει συνδέσεις. Κάθε φορά που λερώνεται, επαναλάβετε ξανά και ξανά χρησιμοποιώντας τις ίδιες λέξεις και δείχνοντας το γιογιό έτσι ώστε το παιδί να κάνει τις σωστές συνδέσεις.
• Δώστε του ιδιαίτερη προσοχή και επιβράβευση όταν καταφέρει να χρησιμοποιήσει το γιογιό. Χρησιμοποιήστε λέξεις όπως «μπράβο» ή «τα κατάφερες!» Αποφύγετε όμως εκφράσεις όπως «τώρα μεγάλωσες», γιατί κάποια παιδιά μπορεί να κάνουν πισωγύρισμα όταν βλέπουν ότι τα μικρότερα αδέρφια τους κερδίζουν μεγαλύτερη προσοχή.
• Σε κάθε ατύχημα διατηρήστε την ψυχραιμία σας. Αποφύγετε λέξεις όπως «πάλι λερώθηκες» ή πω πω τι έκανες». Επίσης δεν πρέπει να διακωμωδείτε την κατάσταση. Καθαρίστε και στη συνέχεια αλλάξτε το παιδί επαναλαμβάνοντας με ήρεμο τρόπο τι πρέπει να κάνει την επόμενη φορά.
• Κρατήστε σημειώσεις. Σημειώσετε δηλαδή ποιες χρονικές στιγμές μέσα στη μέρα το παιδί χρειάζεται να πάει στο γιογιό ή έχει κένωση. Έτσι θα φτιάξετε ένα στοιχειώδες πρόγραμμα τουαλέτας το οποίο μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την επόμενη εβδομάδα.
Εβδομάδα 3η
Είπαμε, τα ατυχήματα είναι μέσα στο πρόγραμμα. Να είστε λοιπόν προετοιμασμένοι και να μη χάνετε την υπομονή σας! Το παιδί πρέπει να αρχίσει να καταλαβαίνει πότε χρειάζεται να χρησιμοποιήσει το γιογιό και να εκφράζει εγκαίρως την ανάγκη του. Βοηθήστε το να μάθει να καταλαβαίνει τα σημάδια.
• Κάντε τη φάση της εκπαίδευσης να μοιάζει με παιχνίδι. Φτιάξτε έναν πίνακα επιβράβευσης στον οποίο θα κολλάτε ένα αυτοκόλλητο κάθε φορά που το παιδί τα καταφέρνει. Μπορείτε να συμφωνήσετε ώστε να παίρνει μια ανταμοιβή κάθε φορά που κερδίζει τρία αστέρια. π.χ. βόλτα στο πάρκο, ένα παιχνίδι ή οτιδήποτε πιστεύετε ότι του αρέσει.
• Καθιερώστε κάποιες συνήθειες, όπως π.χ. να παροτρύνετε το παιδί να χρησιμοποιεί την τουαλέτα αμέσως μόλις ξυπνήσει το πρωί και πριν κοιμηθεί το βράδυ εφαρμόζοντας μια στοιχειώδη ρουτίνα.
• Βάλτε ένα σχετικό πρόγραμμα στη χρήση του γιογιό. Χρησιμοποιώντας τις σημειώσεις της προηγούμενης εβδομάδας, θα έχετε διαπιστώσει κάθε πότε το παιδί σας έχει ανάγκη να επισκέπτεται το γιογιό (π.χ. λίγο μετά το μεσημεριανό γεύμα ή μετά την επίσκεψη στις κούνιες). Σε γενικές γραμμές πάντως ένα μικρό παιδί χρησιμοποιεί το γιογιό περίπου κάθε 2-3 ώρες.
• Αναγνωρίστε τα σημάδια. Πρέπει να υπενθυμίσετε ή να παροτρύνετε το παιδί να χρησιμοποιήσει το γιογιό αν το βλέπετε να σταυρώνει τα πόδια, να κρατά με τα χέρια του την περιγεννητική περιοχή, να αποσύρεται σε ήσυχο μέρος, να σταματά να παίζει ή αν βλέπετε ότι σφίγγεται.
• Χρησιμοποιείτε τους σωστούς κωδικούς. Μέχρι τώρα θα έχετε καταλήξει σε συγκεκριμένες εκφράσεις για την… επίμαχη στιγμή. Εξηγήστε στο παιδί τι πρέπει να σας λέει όταν είστε έξω από το σπίτι, π.χ. «μαμά τσίσα», και ότι αυτό πρέπει να το κάνει χωρίς ντροπές ακόμα κι αν είναι άλλοι μπροστά.
• Ανταποκριθείτε όσο το δυνατόν πιο σύντομα όταν το παιδί εκφράσει την ανάγκη του. Να θυμάστε ότι δεν θα σας το πει παρά μόνο την τελευταία στιγμή, δηλαδή όταν δεν θα μπορεί να κρατηθεί άλλο. Γι’ αυτό πρέπει να ενεργήσετε άμεσα.
• Φοράτε του πάντα ρούχα που μπαίνουν και βγαίνουν γρήγορα, π.χ. παντελονάκια με λάστιχο ή κοντά φορεματάκια για να μην καθυστερείτε όταν χρειάζεται να χρησιμοποιήσει το γιογιό. Αποφύγετε οπωσδήποτε ρούχα με κουμπιά, φερμουάρ, τιράντες και οτιδήποτε μπορεί να αποδειχθεί χρονοβόρο.
• Οπλιστείτε με υπομονή. Πολλές φορές το παιδί μπορεί να σας πει ότι θέλει να πάει τουαλέτα και μόλις φτάνετε εκεί να μην κάνει τίποτα (κάτι το οποίο μπορεί να συμβεί ιδιαίτερα αν είστε σε ξένο περιβάλλον). Μην το αγχώνετε ή το πιέζετε.
• Έχετε πάντα μαζί σας μωρομάντιλα και μια αλλαξιά ρούχα. Να θυμάστε ότι μερικά παιδιά δεν αισθάνονται άνετα να κάνουν την ανάγκη τους στο χώμα, στο δρόμο ή σε ξένες τουαλέτες.
• Δείξτε κατανόηση και διακριτικότητα. Αν λερωθεί μπροστά σε άλλους, αποσυρθείτε με το παιδί σε ένα ήσυχο δωμάτιο για να το αλλάξετε και καθησυχάστε το, αποφεύγοντας τα σχόλια μπροστά στους άλλους.
Εβδομάδα 4η
Τα πισωγυρίσματα και τα ατυχήματα είναι μέσα στο πρόγραμμα. Οι σωστές συνήθειες ωστόσο πρέπει να καθιερωθούν από την αρχή.
• Φροντίστε το γιογιό να είναι πάντα στην ίδια θέση. Μπορείτε αν θέλετε να το μεταφέρετε στο μπάνιο. Το παιδί βέβαια πρέπει να ξέρει ακριβώς πού είναι το γιογιό για να το αναζητήσει. Μην το κρύβετε ή του αλλάζετε θέση όταν έρχονται επισκέπτες.
• Δοκιμάστε το παιδικό κάθισμα τουαλέτας. Αν το παιδί μέχρι αυτήν την εβδομάδα τα έχει πάει καλά στη χρήση του γιογιό, μπορείτε να δοκιμάστε το παιδικό κάθισμα που προσαρμόζεται στην τουαλέτα ενηλίκων. Μην πιέζετε όμως το παιδί να το χρησιμοποιήσει αν δεν θέλει.
• Βοηθήστε το να καταλάβει ότι θέλει να πάει τουαλέτα πριν φτάσει στο παραπέντε. Υπενθυμίστε ή επισκεφθείτε μαζί την τουαλέτα.
• Καθιερώστε τη συνήθεια να χρησιμοποιεί την τουαλέτα λίγο πριν φύγετε. Στην ουσία, όσο περνάει ο καιρός, μπορείτε να συμπληρώνετε όλο και περισσότερους κανόνες σε σχέση με τη χρήση της τουαλέτας.
• Κρατήστε θετική στάση σε περίπτωση ατυχημάτων. Ακόμα και μετά από μήνες τα ατυχήματα είναι μέσα στο πρόγραμμα, αφού καθώς παίζει συχνά ξεχνιέται. Στις περιπτώσεις αυτές δείξτε κατανόηση χωρίς να το μαλώνετε ή να το τιμωρείτε.
• Διδάξτε την αυτονομία. Δείξτε του πώς να κατεβάζει μόνο του τα ρούχα. Αν και για αρκετό καιρό ακόμα θα χρειάζεται τη βοήθειά σας, πρέπει να ενθαρρύνετε παράλληλα και την αυτονομία του.
• Μείνετε πιστοί στο νέο πρόγραμμα. Αν η εκπαίδευση έχει ξεκινήσει πριν τις διακοπές, μην πισωγυρίσετε επιστρέφοντας στην πάνα την περίοδο των διακοπών. Δεχτείτε ότι οι φετινές διακοπές θα είναι λίγο πιο δύσκολες, καθώς το γιογιό πρέπει να σας συνοδεύει παντού.
• Μη βγάλετε ακόμα την πάνα κατά τη διάρκεια της νύχτας. Να θυμάστε ότι συνήθως χρειάζονται αρκετοί μήνες πριν το παιδί απεξαρτηθεί από την πάνα κατά τη διάρκεια του ύπνου.
Μην επιμένετε!
Αν το παιδί μετά από δύο εβδομάδες εντατικής εκπαίδευσης αρνείται να χρησιμοποιήσει το γιογιό και αντιδρά έντονα, πρέπει να εγκαταλείψετε την προσπάθεια και να ξαναεπιχειρήσετε πάλι το όλο εγχείρημα σε μερικούς μήνες.


Δεν είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή για την εκπαίδευση τουαλέτας αν…
…οι διακοπές σας είναι ολιγοήμερες, γιατί η διαδικασία εκπαίδευσης σε συνδυασμό με την αλλαγή περιβάλλοντος μπορεί να το αγχώσουν.
… το παιδί έχει βιώσει μια σημαντική αλλαγή, π.χ. μετακόμιση, γέννηση μωρού.
…περνάει έντονη φάση αρνητισμού, δηλαδή σε ό,τι του λέτε απαντά με ένα ξερό «όχι».
Καλές συνήθειες από νωρίς
Εξηγήστε στο παιδί σας ότι πρέπει να πλένουμε τα χέρια μετά τη χρήση τουαλέτας και δείξτε του πώς να σκουπίζεται με το σωστό τρόπο. Φροντίστε ωστόσο το περιβάλλον να είναι φιλικό, δηλαδή να υπάρχει υποπόδιο για να φτάνει στο νεροχύτη, η πετσέτα να είναι χαμηλά, το σαπούνι και το χαρτί υγείας να είναι ειδικά για παιδιά.

Τι συμβαίνει αν έχεις "εμμονή" με το παιδί σου;

Πολλές μαμάδες μόλις γεννηθεί το παιδί τους είναι τόσο δεμένες και τρελαμένες μαζί του που φοβούνται να το ακουμπήσει οποιοσδήποτε άλλος. Γιατί αντιδρούν έτσι; Τι πρέπει να κάνουν για να το αντιμετωπίσουν;

Είναι κατανοητό. Είχες το μωρό σου μέσα στην κοιλιά σου για εννέα μήνες. Ήσασταν ένα στην κυριολεξία. Κι από τη στιγμή που γέννησες συνεχίζεις να συμπεριφέρεσαι έτσι. Το λατρεύεις! Είναι όλη σου η ζωή. Θέλεις το καλό του, το καλύτερό του... Είναι φυσιολογικό. Μέχρι ένα σημείο όμως...
Όταν αρχίσεις να απομακρύνεις το σύζυγο, όταν τον αποκλείεις από τις διαδικασίες, όταν θέλεις να τα κάνεις όλα μόνη σου, όταν συμπεριφέρεσαι σαν το παιδί να σου "ανήκει" αποκλειστικά τα πράγματα αρχίζουν να δυσκολεύουν...
Γιατί συμβαίνει αυτό;
“Πολλές μαμάδες όταν γεννήσουν νιώθουν για το παιδί τους μια σχέση ιδιοκτησιακή, αδυνατώντας να διαχωρίσουν την περίοδο που το παιδί μεγάλωνε μέσα τους και την έξοδό του στον κόσμιο, την πορεία του δηλαδή στη ζωή, αυτοδύναμα και ανεξάρτητα” υπογραμμίζει η ψυχολόγος Χρυσούλα Μαυράκη.
Δεν αφήνουν ούτε τη μαμά τους να το φροντίσει. Αντιδρούν. Δεν αφήνουν ούτε το σύζυγο και του στερούν το ρόλο που στην πραγματικότητα έχει. Και είναι κάτι που συμβαίνει στις περισσότερες γυναίκες...
“Θεωρούν ότι μόνο εκείνες είναι ικανές και άξιες να το εξυπηρετήσουν, αν κάποιος άλλος ασχοληθεί μαζί του θα κάνει λάθη που μπορεί να στοιχίσουν ακριβά, δεν εμπιστεύονται κανένα και εξαρτώνται νοσηρά από το μωρό τους” σημειώνει η κ. Μαυράκη.
Τι συμβαίνει;
“Η εξάρτηση αυτού του είδους μπορεί να αποτελεί μέρος της επιλόχειας κατάθλιψης και να πρέπει να αντιμετωπισθεί ιατρικά” λέει η ψυχολόγος.
Υπάρχει όμως και η περίπτωση να μην είναι στα πλαίσια της επιλόχειας κατάθλιψης και απλά να πρόκειται για μια υπερβολή, μια φοβία που πρέπει να αντιμετωπίσεις.
Τι να κάνεις...
“Αν απλά είναι μια υπερβολή, καλό είναι να θυμηθούμε ότι το παιδί ανήκει αποκλειστικά στον εαυτό του και ο μόνος λόγος που βρισκόμαστε κοντά του είναι για να του εξασφαλίσουμε τα απαραίτητα για να μεγαλώσει και να αναλάβει μόνο του την ευθύνη της ζωής του".
"Όπως έχουμε δύο πόδια, έτσι το παιδί στηρίζεται τόσο στη μαμά όσο και στο μπαμπά, που θα πρέπει να συμμετέχει από την πρώτη στιγμή στο μεγάλωμά του για να φτιάξει σχέση μαζί του".
"Σαφώς η μαμά ξέρει καλύτερα, αλλά η βοήθεια είναι καλοδεχούμενη και όσοι αγαπούν το παιδί και την ίδια θα πρέπει να είναι ευπρόσδεκτοι για να βοηθήσουν σε ό,τι χρειάζεται η ίδια και το μωρό” καταλήγει η ψυχολόγος.
Είναι κατανοητό. Βλέπεις ένα ευάλωτο πλασματάκι και φοβάσαι. Θέλεις να κάνεις το καλύτερο για αυτό... Δεν θέλεις να πάθει το παραμικρό. Όμως, μερικές φορές στην προσπάθειά μας να κάνουμε το καλό καταφέρνουμε τα αντίθετα αποτελέσματα. Προσοχή λοιπόν!

Πότε το παιδί μπορεί να αποφασίζει μόνο του;

Τα παιδιά πρέπει να αρχίσουν να μαθαίνουν να αποφασίζουν μόνα τους από μικρή ηλικία.
Στην αρχή θα λένε την άποψή τους και θα παίρνουν αποφάσεις για απλά πράγματα μέχρι να μεγαλώσουν. Πως όμως θα το μάθεις αυτό στο παιδί σου; Και αν εκείνο επιλέξει επικίνδυνες λύσεις για τον εαυτό του, τι πρέπει να κάνεις; Η ψυχολόγος Χρυσούλα Μαυράκη σε συμβουλεύει...


“Η ηλικία από 0 έως 18 ετών, δηλαδή η ηλικία από τη γέννηση μέχρι την ενηλικίωση είναι μια ατελείωτη σειρά εμπειριών μάθησης και εξάσκησης του παιδιού για τα όσα θα κληθεί να αντιμετωπίσει στη ζωή. Έτσι λοιπόν αν θέλουμε το παιδί να γίνει ένας υπεύθυνος ενήλικος που να μπορεί να πάρει σωστές αποφάσεις τη στιγμή που χρειάζεται θα πρέπει να το εξασκήσουμε από την πιο μικρή ηλικία. Πως θα μάθει να αποφασίζει για τον εαυτό του αν εμείς αποφασίζουμε πάντοτε για αυτό;”


Και αν το παιδί πάρει κάποια επικίνδυνη απόφαση για τον εαυτό του... τι θα πρέπει να κάνεις;


“Κυρίως στην αρχή και μέχρι η νόηση και η κρίση να αναπτυχθούν μαθαίνουμε στο παιδί την σωστή επιλογή δίνοντάς του περιορισμένο αριθμό επιλογών. Για παράδειγμα μπορεί να αποφασίσει ποια ρούχα θα φορέσει επιλέγοντας μέσα από το περιεχόμενο του συρταριού, όπου τα ρούχα συνδυάζονται μεταξύ τους και δεν ανακατεύονται χρωματικά ή εποχιακά. Έτσι το παιδί δεν θα επιλέξει να εμφανιστεί με την καλοκαιρινή βερμούδα του μέσα στο καταχείμωνο.”


Από πότε μπορούμε να αρχίσουμε να επιτρέπουμε στο παιδί να παίρνει μόνο του αποφάσεις όσον αφορά στον εαυτό του;


Τα παιδιά θα πρέπει να έχουν άποψη για ό, τι τα αφορά και τα επηρεάζει. Μπορούν λοιπόν να αποφασίζουν για όλα, αρκεί να τους έχουμε δώσει τις πιθανές λύσεις και επιλογές. Με αυτόν τον τρόπο είναι υπεύθυνα για την απόφαση και την επιλογή τους και έτσι μπορούμε να τα ελέγξουμε όταν δεν συμμορφώνονται με αυτές.


Συμβουλές...


-Ξεκινήστε την εξάσκηση δίνοντας στο παιδί, όσο μικρό και αν είναι, τη δυνατότητα να αποφασίζει την σειρά με την οποία θα κάνει κάποια πράγματα, για παράδειγμα αν θα πιει το γάλα του πριν ή μετά το παιχνίδι.


-Συνεχίστε δίνοντάς του πολλαπλές επιλογές όπως για παράδειγμα μπορεί να διαλέξει με τι θέλει να παίξει. Με το τρενάκι, το επιτραπέζιο ή την κατασκευή; Εδώ διαλέγει.


-Συζητήστε με τους εφήβους τις επιλογές και τις αποφάσεις τους και ζητήστε τους να επιχειρηματολογήσουν υπέρ της επιλογής τους και να την αιτιολογήσουν. Έτσι θα είστε σίγουροι για τον τρόπο που θα αποφασίζουν μόνοι τους στο μέλλον.

Τι ιδιαιτερότητες παρουσιάζουν τα μοναχοπαίδια;

Ο αριθμός των ζευγαριών που επιλέγουν συνειδητά να αποκτήσουν ένα μόνο παιδί αυξάνεται συνεχώς. Οι λόγοι; Η οικονομική ανασφάλεια, ο φόβος της ανεργίας, η άποψη ότι τα παιδιά αποτελούν εμπόδιο στις επαγγελματικές φιλοδοξίες των γονιών, αλλά και δέσμευση της ελευθερίας τους.

Σύμφωνα με την Αλεξάνδρα Καππάτου, Ψυχολόγος - Παιδοψυχολόγος:

Τα σύγχρονα ερευνητικά δεδομένα δείχνουν ότι το μοναχοπαίδι παρουσιάζει περισσότερα πλεονεκτήματα παρά κινδύνους. Αυτό, φυσικά, εξαρτάται σημαντικά από τη συμπεριφορά των γονιών και τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνουν το παιδί τους. Είναι αναμφισβήτητο ότι το μοναχοπαίδι έχει ιδιαιτερότητες, γιατί από νωρίς συναναστρέφεται αποκλειστικά ενηλίκους. Δέχεται ποικίλα ερεθίσματα, αναπτύσσει εξαιρετικά τη λεκτική του ικανότητα, εκφράζει άνετα τις σκέψεις του κι έχει γλαφυρό κι έντονα περιγραφικό λόγο. Αποκτά, επιπλέον, μια αξιοσημείωτη άνεση στην επικοινωνία με τους ενηλίκους.

Η έλλειψη αδερφού ή αδερφής όμως κάνει το παιδί να νιώθει αδύναμο και κατώτερο σε σχέση με τους μεγάλους. Δεν έχει συνένοχο στις «ζαβολιές», γι’ αυτό και ορισμένες φορές αισθάνεται μοναξιά. Επειδή μεγαλώνει χωρίς την αδερφική παρουσία – συνεπώς χωρίς κάποιο συνομήλικο ανταγωνιστή - δυσκολεύεται να μοιραστεί τα πράγματά του και συχνά γίνεται κτητικό. Εξάλλου, συχνά σχηματίζει την εσφαλμένη εντύπωση ότι οι άλλοι είναι υποχρεωμένοι να του προσφέρουν, χωρίς το ίδιο να καταβάλλει την παραμικρή προσπάθεια. Επιδιώκει πάντα να είναι πρώτο, να τραβά την προσοχή των γύρων του και να επιβεβαιώνεται ή να επιβάλλει τις απόψεις του έχοντας όμως το μόνιμο φόβο της απόρριψης.

Τα μοναχοπαίδια αποδεικνύονται μελετηρά, επιμελή κι η σχολική τους φοίτηση είναι κατά κανόνα ικανοποιητική. Μερικές φορές, όμως, παρατηρείται κάποια αδυναμία ή αδεξιότητα. Σε αυτή την περίπτωση, τα αίτια θα πρέπει να αναζητηθούν κυρίως στην υπερπροστασία και την εξάρτηση των γονέων από αυτά.

Υπάρχουν, λοιπόν, μοναχοπαίδια που δεν έχουν μάθει να λειτουργούν από κοινού με άλλους. Στις επαφές τους με άλλα παιδιά συχνά έχουν δυσκολίες, γιατί τα θέλουν όλα δικά τους, δε μοιράζονται τα παιχνίδια τους ή είναι δειλά.

Αναμφίβολα, πάντως, το μοναχοπαίδι γνωρίζει τη μοναξιά από νωρίς και θέλει να ξεφύγει απ’ αυτήν. Γι’ αυτό, όταν έρχεται σε επαφή με άλλα παιδάκια, επιδιώκει συνήθως την παρέα τους. Η στάση των γονέων σ’ αυτό το σημείο είναι καθοριστική.

Δε μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι τα μοναχοπαίδια είναι σε χειρότερη ή καλύτερη μοίρα από τα παιδιά που έχουν αδέρφια. Είναι απλώς διαφορετικά και η εξέλιξή τους μπορεί να είναι πολύ θετική, αν βοηθήσει με τον κατάλληλο τρόπο και η οικογένεια.

Τι να επιδιώκετε

Να φέρνετε το παιδί σε επαφή με άλλα παιδιά, ώστε να αποκτήσει εμπειρίες, ν’ ανακαλύψει τις δυνατότητες του και να γίνει αποδεκτό από την ομάδα των συνομηλίκων του.
Να το εντάξετε από νωρίς σε κάποια ομάδα προσχολικής εκπαίδευσης, που θα το ωφελήσει πολύπλευρα.
Να το αφήνετε να αναπτύσσει πρωτοβουλίες. Με αυτόν τον τρόπο θα μάθει να αυτενεργεί αλλά και να συνεργάζεται.
Να του εμφυσήσετε το αίσθημα της αυτοπεποίθησης και της αυτοεκτίμησης. Ενθαρρύνετε την ανεξαρτησία του.

Τι να αποφεύγετε

Να μεγαλώνετε το μοναδικό παιδί σας αποκλειστικά ανάμεσα σε μεγάλους
Να του παρέχετε υλικά αγαθά χωρίς μέτρο και λογική
Να εξαρτάστε υπερβολικά από αυτό
Να το επιβαρύνετε με τα δικά σας οράματα, τις φιλοδοξίες αλλά και τις εντάσεις.

Όταν το παιδί δε σας μιλά για αυτά που το απασχολούν

«Γιατί συμβαίνει αυτό; Πώς να το χειριστούμε; Υπάρχει τρόπος να τη βοηθήσουμε να μας μιλά;»

Aντίστοιχους προβληματισμούς έχουν πολλοί γονείς. Iδιαίτερα στην εποχή μας, που κατά γενική ομολογία χαρακτηρίζονται δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις, οι γονείς νιώθουν μεγάλη ευθύνη για την επικοινωνία που αναπτύσσουν με τα παιδιά τους. Έτσι, λοιπόν, επιθυμούν να μαθαίνουν καθετί που συμβαίνει στα παιδιά τους. Πολλές φορές, όμως, συναντούν την άρνηση ή την αντίδρασή τους να μοιραστούν μαζί τους κάτι που τα απασχολεί. Oι γονείς καταλαβαίνουν συνήθως από το ύφος του παιδιού ότι κάτι δυσάρεστο του έχει συμβεί, καθώς δε δίνει απαντήσεις στις ερωτήσεις τους.
Ωστόσο, η στάση του παιδιού εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό και από τη συμπεριφορά των ίδιων των γονιών. O διάλογος δεν ευνοείται όταν οι γονείς είναι αυστηροί και θέλουν να ελέγχουν τα πάντα, όταν είναι υπερπροστατευτικοί, όταν είναι αγχώδεις ή πιεστικοί, όταν δεν ασχολούνται με το παιδί ή υποβαθμίζουν τα συναισθήματά του κ.λπ. Tο να σας μιλήσει το παιδί για κάτι που το απασχολεί σημαίνει ότι σας εμπιστεύεται.



Τι θα πρέπει να γνωρίζετε:

– H καλύτερη ώρα για να προσεγγίσετε το παιδί και να μιλήσετε για θέματα που το απασχολούν είναι η ώρα που είναι χαλαρό, αφού έχει ολοκληρώσει τις δραστηριότητές του.

– Κάνετε εσείς την αρχή συζητώντας πώς περάσατε τη μέρα σας.

– Αντί να το ρωτήσετε «τι έκανες σήμερα στο σχολείο», είναι καλύτερα να του πείτε: «Tι θυμάσαι περισσότερο από τη σημερινή ημέρα;»

– Eνθαρρύνετε το παιδί να εκφράσει τα συναισθήματά του ζωγραφίζοντας. Με αυτό τον τρόπο θα μπορέσετε κι εσείς να το προσεγγίσετε πιο εύκολα.

– Αν υπάρχει κάτι που το απασχολεί και δεν ξέρει τι να κάνει, φτιάξτε έναν κατάλογο, γράφοντας το θέμα που το απασχολεί, από τη μια πλευρά, και τις πιθανές λύσεις που θα σκεφτείτε μαζί, από την άλλη, πείθοντάς το με αυτό τον τρόπο ότι σε κάθε πρόβλημα υπάρχει λύση.

– Tο πιο σημαντικό για το παιδί είναι να νιώθει ότι έχετε ανοιχτά τα αφτιά σας τη στιγμή που σας μιλά, ότι σέβεστε τα συναισθήματά του και ότι το υπολογίζετε.

– Αν το παιδί σας δε σας «ανοίγεται», είναι σημαντικό να αναλογιστείτε τη συμπεριφορά σας. Είστε γονείς που ενθαρρύνουν το διάλογο ή, αντίθετα, «βομβαρδίζετε» το παιδί με ερωτήσεις, χω¬ρίς να το αφήνετε ελεύθερο να εκφραστεί;

– Αν διαπιστώσετε ότι ανήκετε στη δεύτερη ομάδα, τότε είναι ευκαιρία να αλλάξετε τη συμπεριφορά σας.