9 μαθήματα από τους μπαμπάδες

Ποτέ δεν αγχώνεται αν το παιδί δεν φάει στην ώρα του. Του κάνει «αεροπλανικά» παιχνίδια λίγο πριν το βάλει για ύπνο. Πάντα καταφέρνει να φτάνει στη δουλειά του στην ώρα του και δεν νοείται να χάσει ούτε έναν αγώνα από το Euro. Πολλές φορές μας τρελαίνει η χαλαρότητά του και άλλες τόσες ευχόμαστε να ήταν γυναίκα, γιατί θα μας βοηθούσε λίγο περισσότερο με τις αμέτρητες δουλειές που έχουμε να κάνουμε

Κι όμως, ο ρόλος του μπαμπά και ο εντελώς διαφορετικός τρόπος που μεγαλώνει το παιδί είναι εξίσου σημαντικός με τον δικό μας, όχι μόνο για την ισορροπημένη ανάπτυξη του παιδιού αλλά και για την ψυχική ηρεμία του ζευγαριού. Είναι κάτι σαν το yin και το yang: Ο ένας γονιός συμπληρώνει τον άλλον, δίνει λύσεις σε προβλήματα που τυχόν προκύψουν, ενώ και οι δύο μαζί βοηθούν το παιδί να γνωρίσει πιο σφαιρικά τον κόσμο.




Παρατηρήστε απλώς πώς αγκαλιάζετε το παιδί εσείς και πώς ο σύντροφός σας: τις περισσότερες φορές εσείς το κρατάτε σφιχτά, με το πρόσωπό του να σας κοιτάζει, σαν να του λέτε «εγώ είμαι εδώ, μην ανησυχείς για τίποτα». Ο μπαμπάς από την άλλη το σηκώνει στους ώμους, το κάνει σβούρες, το πετά στον αέρα, σαν του λέει «δες τον κόσμο και εγώ είμαι εδώ για να σε προστατεύω». Οι διαφορετικοί αυτοί τρόποι που αντιμετωπίζουν οι μαμάδες και οι μπαμπάδες τα παιδιά συχνά αντανακλούν και τους τρόπους με τους οποίους ο κάθε ένας αντιμετωπίζει την δουλειά του. Τι άλλο, λοιπόν, μπορούμε να μάθουμε από τους εργαζόμενους μπαμπάδες που θα ωφελήσει την πιο ολοκληρωμένη ανάπτυξη του παιδιού μας;



Παίζουν άγρια

Οι μαμάδες συνήθως ανησυχούν μήπως κατά λάθος πονέσουν το παιδί τους ή μήπως αυτό, παίζοντας, πέσει και χτυπήσει. Με τον μπαμπά, όμως, το παιχνίδι περιλαμβάνει περισσότερη «αγριάδα». Κλοτσιές σε μπάλες, σκαρφαλώματα και πολύ πιο ενεργητικές δραστηριότητες. Και τα παιδιά δείχνουν να το λατρεύουν, γιατί έτσι βιώνουν παραπάνω ελευθερία, χωρίς όμως να κινδυνεύουν.



Παίρνουν ρίσκα

Τόσο στη δουλειά όσο και στο σπίτι οι άνδρες παίρνουν περισσότερα (υπολογισμένα) ρίσκα. Και δεν έχουν αντίρρηση να λειτουργούν και τα παιδιά τους με τον ίδιο τρόπο. Μπορεί να ανησυχήσουν λίγο αν δουν ότι το μωρό τους κρέμεται από το μπράτσο της πολυθρόνας, όμως θέλουν να το δουν να προσπαθεί κι αν πάει να πέσει, θα είναι εκεί για να το πιάσουν. Μία μαμά κατά πάσα πιθανότητα δεν θα το αφήσει καν να προσπαθήσει.



Ο χρόνος για το παιδί θεωρείται δεδομένος

Όταν το παιδί έχει μία σχολική γιορτή στην οποία θέλουν να παραβρεθούν, οι περισσότεροι μπαμπάδες απλώς δηλώνουν στο γραφείο ότι έχουν ένα σημαντικό ραντεβού και φεύγουν. Οι εργαζόμενες μητέρες, όμως, προσπαθούν (νιώθοντας ένα σωρό ενοχές) να βολέψουν και τη δουλειά και το παιδί, ζητούν άδεια για να λείψουν μερικές ώρες για μία οικογενειακή υποχρέωση.



Ο ανταγωνισμός έχει πλάκα

Εκ φύσεως ειρηνοποιοί, οι μαμάδες θέλουν όλοι στην οικογένεια να είναι ήρεμοι, χαρούμενοι και να νιώθουν καλά με τον εαυτό τους και τα επιτεύγματά τους. Στους μπαμπάδες, όμως, αρέσει λίγος ανταγωνισμός. Είναι αυτοί που θα πουν στο παιδί ότι για να κερδίσει αυτό που θέλει, πρέπει να παλέψει, όπως θα έκανε ένας προπονητής με τους αθλητές του. Και είναι αυτοί που θα βοηθήσουν τα παιδιά να συνειδητοποιήσουν πως στη ζωή δεν γίνεται πάντα να κερδίζουμε.



Δεν χρειάζεται να κάνεις τα πάντα ταυτόχρονα

Οι άντρες συνήθως συγκεντρώνονται σε μία μόνο δουλειά μέχρι να την φέρουν σε πέρας. Οι γυναίκες από την άλλη, ενώ απαντούν σε ένα σημαντικό e-mail, μιλούν στο τηλέφωνο και προετοιμάζονται για μαγείρεμα ταυτόχρονα. Και πολλές φορές δεν καταφέρνουν να κάνουν τίποτα από αυτά σωστά, χάνοντας έτσι πολύτιμο χρόνο και νιώθοντας άγχος. Ο καλύτερος τρόπος να διαχειριστείτε τις αμέτρητες δουλειές που έχετε να κάνετε, είναι να παραχωρήσετε κάποιες στον σύντροφό σας.



Χρόνος για τον εαυτό σου

Οι μπαμπάδες προστατεύουν με σθένος τον προσωπικό τους ελεύθερο χρόνο, είτε αυτό σημαίνει δύο ώρες την εβδομάδα για γυμναστήριο είτε δύο ώρες στον καναπέ για ποδοσφαιρικό αγώνα. Για τις μαμάδες, οι ανάγκες των άλλων έρχονται πάντα πρώτες, με αποτέλεσμα να μην βρίσκουν ποτέ χρόνο να κάνουν κάτι που ευχαριστεί τις ίδιες. Ξέρετε τι πρέπει να κάνετε. Υπογραμμίστε με κόκκινο χρώμα το σημείο που στην ατζέντα σας λέει «μανικιούρ-πεντικιούρ στις 6!».



Ξεχάστε το

Αν χάσουν ένα meeting στην δουλειά ή αν χάσουν την υπομονή με το παιδί τους, οι μαμάδες συνηθίζουν να νιώθουν ατελείωτες ενοχές και να το σκέφτονται από το πρωί μέχρι το βράδυ ψάχνοντας τρόπο να επανορθώσουν. Αντίθετα, για τους μπαμπάδες «ό,τι έγινε, έγινε» και προχωρούν στο επόμενο ζήτημα. Πώς θα καταφέρετε να κάνετε και εσείς το ίδιο;



Τα παιδιά πρέπει να ανακαλύψουν τον κόσμο

Όταν ο μπαμπάς αφήνει το πιτσιρίκι να περιπλανιέται μόνο του στην παιδική χαρά, πολλές μαμάδες νιώθουν εκνευρισμό και αγωνία. Αυτό, όμως, που ο μπαμπάς κάνει ασυνείδητα, αποτελεί τον καλύτερο τρόπο για να ενισχυθεί η περιέργεια και η ανεξαρτησία του παιδιού. Άλλωστε, ο καλός μπαμπάς έχει πάντα τον νου του για να είναι δίπλα στο παιδί όταν αυτό τον χρειαστεί.



Η σχολική τσάντα, το ντύσιμο, το χτένισμα… μπορούν και να μην είναι τέλεια

Όταν το παιδί φεύγει για το σχολείο, οι μαμάδες θέλουν να είναι όλα πάνω του στην εντέλεια: η τσάντα του να έχει όλα τα βιβλία μέσα, το κολατσιό του να αποτελείται μόνο από θρεπτικές τροφές, τα ρούχα του να είναι τέλεια συνδυασμένα και τα μαλλιά καλοχτενισμένα. Δεν θα πείραζε, όμως, και λίγη χαλαρότητα. Δεν πειράζει αν το παιδί μια μέρα φάει κάτι λιγότερο υγιεινό ή αν οι κάλτσες του είναι άσχετες με το παντελόνι. Δεν θα δημιουργήσει πρόβλημα στην ημέρα του! Η λέξη-κλειδί εδώ είναι: ελαστικότητα.



Ωστόσο, υπάρχουν πράγματα που η μαμά -αναμφισβήτητα- κάνει καλύτερα...



•Για την βόλτα στο πάρκο δεν θα ξεχάσει ποτέ το αντηλιακό, το καπέλο, ένα σνακ και το μπουκάλι του νερού.

•Όταν λέει πως αυτή η μπλούζα δεν ταιριάζει με αυτό το παντελόνι (είτε αναφέρεται στον σύζυγο είτε στο παιδί), ξέρει γιατί το λέει.

•Δεν «κολλάει» στην τηλεόραση την ώρα που το παιδί της λέει πώς ήταν η μέρα στο σχολείο.

•Σημειώνει τα πάντα στην οικογενειακή ατζέντα και τσεκάρει συχνά για να μην ξεχάσει όλα αυτά που πρέπει να γίνουν.

•Όταν παίρνει κάτι από ένα σημείο του σπιτιού, το αφήνει πάντα εκεί που το βρήκε. Για να μπορούν όλοι να το ξαναβρούν.

•Όταν το ένστικτό της λέει πως το παιδί βρίσκεται προ κρυολογήματος, κάτι ξέρει. Και την επόμενη μέρα επιβεβαιώνεται.

•Για τη μαμά, το κομμάτι πίτσας που περίσσεψε από το προηγούμενο βράδυ δεν αποτελεί «γεύμα» για το μεσημέρι.

•Όταν το σπίτι είναι καθαρό, όλοι νιώθουν καλύτερα. Ειδικά όταν το έχει καθαρίσει εκείνη.

Μοναχοπαίδι; Κανένα πρόβλημα!

Αν είστε γονείς ενός παιδιού, πιθανότατα βρίσκεστε σε δίλημμα για το αν θα κάνετε δεύτερο, θεωρώντας ότι έχετε την υποχρέωση να του χαρίσετε ένα αδερφάκι. Και ο περίγυρος συνήθως δεν κάνει τον προβληματισμό σας ευκολότερο.



«Ένα έχετε;», σας ρωτάνε. «Ναι», απαντάτε και νιώθετε ένα βλέμμα οίκτου να σας καρφώνει. «Σκέφτεστε να κάνετε δεύτερο;», συνεχίζουν. Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα, αφού αν απαντήσετε αρνητικά, ακολoυθεί ένας χείμαρρος ερωτήσεων, επιχειρημάτων και επικρίσεων.



Παρά το γεγονός ότι η κουλτούρα μας προωθεί την ιδέα ότι η τέλεια οικογένεια αποτελείται από τουλάχιστον δύο παιδιά, ολοένα και περισσότερα ζευγάρια αρκούνται στο ένα παιδί για οικονομικούς, κυρίως, λόγους. Η Ελλάδα, μάλιστα, έχει από τους χαμηλότερους δείκτες γονιμότητας στην Ευρώπη, με 1,51 παιδιά ανά οικογένεια κατά μέσο όρο. Κι αυτό, τη στιγμή που ο δείκτης αντικατάστασης (ο αριθμός των παιδιών που πρέπει να γεννηθούν για να μην μειωθεί ο πληθυσμός) είναι για τις ανεπτυγμένες χώρες στο 2,1.



Επιπλέον, σε αντίθεση με το κυρίαρχο στερεότυπο, οι ειδικοί καθησυχάζουν τους γονείς και τους διαβεβαιώνουν ότι τα μοναχοπαίδια μεγαλώνουν εξίσου καλά με αυτά που έχουν αδέρφια. Και σίγουρα θα μεγαλώσουν πιο άνετα, αν δεν έχετε το κατάλληλο εισόδημα για μεγαλύτερη οικογένεια. Γι' αυτό, αγνοήστε τα λόγια του κόσμου, αφήστε στην άκρη τα κλισέ όπως «θα βγει κακομαθημένο» και «θα νιώθει μόνο», και ακούστε τι συμβουλεύουν οι ειδικοί τους γονείς με ένα παιδί.



Mοναχοπαίδι: Συμβουλές για γονείς

Όσο περισσότεροι, τόσο το καλύτερο. Κάντε το σπίτι σας όσο το δυνατόν πιο «παιδο-κεντρικό». Προσκαλέστε γείτονες και φίλους από το σχολείο για παιχνίδι. Εντάξτε το παιδί σε ομάδες (σπορ, πρόσκοποι, πνευματικές δραστηριότητες, κατασκηνώσεις) έτσι ώστε να αποκτήσει παρέες και να κοινωνικοποιηθεί.



Μόνο στο σπίτι. Δεν πειράζει να το αφήνετε μόνο του καμιά φορά. Θα το βοηθήσει να γίνει πιο ανεξάρτητο, δημιουργικό και να μάθει να χρησιμοποιεί τον χρόνο του παραγωγικά.



Καμία πίεση. Μην το επιβαρύνετε με το δικό σας όνειρο να γίνετε ηθοποιός/ποδοσφαιριστής/πρωθυπουργός. Αφήστε το παιδί σας να κάνει τα δικά του σχέδια.



Παν μέτρον άριστον. Είναι μικρό, είναι σκέτη γλύκα και είναι το μοναδικό σας. Καταλαβαίνουμε τον πειρασμό να του χαρίσετε τα πάντα. Μην ενδίδετε όμως σε όλες τις απαιτήσεις του. Το «φτάνει» και το «δεν έχει άλλο» είναι λέξεις-κλειδιά.



Περιττές πληροφορίες. Αν θέλατε να κάνετε κι άλλα παιδιά αλλά δεν προέκυψε ή δεν τα καταφέρατε, μην του το πείτε. Σε καμία περίπτωση, μην το κάνετε να αισθανθεί ότι δεν είναι αρκετό ή ότι έφταιξε σε κάτι.



Τώρα μιλάνε οι μεγάλοι. Συμπεριλάβετε το παιδί σας σε συζητήσεις. Το οικογενειακό τραπέζι είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να συμμετάσχει σε συζητήσεις «μεγάλων», να εμπλουτίσει το λεξιλόγιό του και να αντλήσει γνώσεις.



Δώστε του κίνητρα. Ένα μοναχοπαίδι δεν έχει κάποιον να ανταγωνιστεί, δεν χρειάζεται να γίνει καλύτερος από τον άλλο και να παλέψει για να κερδίσει αφού... παίζει μπάλα μόνο του. Μην το αφήσετε να πιστεύει ότι έτσι θα είναι όλη του η ζωή. Κάντε διαγωνισμούς, μαλώστε το όταν πρέπει, και δώστε του να καταλάβει ότι θα πρέπει να αγωνιστεί για να κερδίσει. Μην του τα δίνετε όλα έτοιμα, δείξτε του ότι περιμένετε υπευθυνότητα εκ μέρους και αφήστε το να διαχειριστεί κάποια πράγματα μόνο του.

Στο μυαλό μίας 4χρονης


4.30 π.μ. Μμμ, μισοξύπνησα. Τι ωραία που θα ήταν να βρισκόμουν στον κρεβάτι της μαμάς και του μπαμπά, χωμένη ανάμεσά τους, να με φιλάνε και να μου μιλάνε μέχρι το πρωί.




4.35 π.μ. Ωχ όχι! Μου έπεσε η κουβερτούλα μου. Αν αρχίσω να κλαίω, σίγουρα η μαμά θα έρθει να με σκεπάσει γιατί είμαι πάρα πολύ κουρασμένη για να το κάνω μόνη μου.



7.30 π.μ. Ας μη μου πει η μαμά ότι πρέπει να πάω στο σχολείο. Αν μου το πει, θα αρχίσω να κλαίω. Ωχ! Μόλις το είπε! Α! Θα φτιάξουμε κουλουράκια σήμερα στο σχολείο! Ε, τότε πάμε! Πάμε στο σχολείο!



7.40 π.μ. Θέλω χυμό! Διψάω τόσο πολύ! Γιατί πρέπει συνέχεια να λέω "ευχαριστώ" και "παρακαλώ"; Μέχρι να το πω, η μαμά θα μου έχει φέρει τον χυμό μου. Γιατί αργεί;



7.55 π.μ. Η μαμά άνοιξε την τηλεόραση! Διάβασε το μυαλό μου; Πώς το ήξερε πως θέλω να δω τηλεόραση;



8.02 π.μ. Πω πω, πόσο μου αρέσουν τα Στρουμφάκια! Να θυμηθώ να το πω στη μαμά... πολλές φορές!



8.30 π.μ. Μου αρέσει να τρέχω γυμνούλα μέσα στο σπίτι! Κυνήγησέ με μαμά!



8.45 π.μ. Η μαμά μου έχει ζητήσει τόσες πολλές φορές να ντυθώ που έχω αρχίσει να γελάω. Αναρωτιέμαι αν έχει μπαταρία το iPhone του μπαμπά για να παίξω παιχνίδια. Θέλω το iPhone του μπαμπά τώρα. Δεν θέλω να ντυθώ. Θέλω να παίξω παιχνίδια. Γιατί επιμένει η μαμά να ντυθώ; Δεν θέλω να πάω στο σχολείο. Θέλω να βλέπω τηλεόραση και να παίζω παιχνίδια όλη την ημέρα! Α! θα φτιάξουμε κουλουράκια σήμερα στο σχολείο. Πάω να ντυθώ.



9.15 π.μ. ΗΘΕΛΑ ΕΓΩ ΝΑ ΑΝΟΙΞΩ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ! ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΕ Η ΜΑΜΑ ΑΦΟΥ ΗΘΕΛΑ ΕΓΩ; ΤΩΡΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΛΑΙΩ!



9.30 π.μ. Πρέπει να πω σε όλα τα παιδάκια ότι θα φτιάξουμε κουλουράκια σήμερα όσο πιο δυνατά μπορώ! Γιατί δεν μου δίνει κανείς σημασία;



10.00 π.μ. Μου αρέσει το σχολείο!



10.06 π.μ. Μισώ το σχολείο!



11.30 π.μ. Θέλω να πάω σπίτι τώρα!



11.45 π.μ. Θέλω να ζήσω εδώ για πάντα.



11.46 π.μ. Μακάρι να ήταν η κυρία Μαργαρίτα η μαμά μου. Μυρίζει τσιχλόφουσκα.



12.00 μ.μ. Μμμ! Πίτσα! Θα φάω όσο πιο πολύ μπορώ!



13.00 μ.μ. Δεν θέλω να κοιμηθώ!



13.05 μ.μ. ζζζζ…



15.00 μ.μ. Πότε θα έρθει η μαμά να με πάρει;;; Α! Κουλουράκια!



15.03 μ.μ. Πότε θα έρθει η μαμά να με πάρει;;; Α! Θα παίξουμε τις πριγκίπισσες.



16.00 μ.μ. Η μαμά! Η μαμά! Ήρθε η μαμά!!! Πού με πάει; Λες να με πάει στο παιχνιδάδικο; Μου αρέσουν τα παιχνίδια!!!



16.01 μ.μ. Γιατί με ρωτάει η μαμά συνέχεια αν θέλω τσίσα; Δεν θέλω τσίσα!



16.05μ.μ. Δεν το πιστεύω ότι δεν θα πάμε στo παιχνιδάδικο. Με κοροϊδεύει; Βλέπω όνειρο; Λες να ξυπνήσω και να είμαστε στο παιχνιδάδικο;



16.05 μ.μ. Θέλω τσίσα!



16.15 μ.μ. Θέλω κουλουράκια!



16.20 μ.μ. Τι ωραία που η μαμά παίζει μαζί μου τη σαρδελίτσα.



16.40 μ.μ. Γιατί σταμάτησε να παίζει τη σαρδελίτσα; Μόνο ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ παίξαμε!



16.42 μ.μ. Α! Η μαμά άνοιξε την τηλεόραση! Γιατί είναι ένας άντρας που μιλάει; Θέλω να δω παιδικά! Αυτά δεν είναι παιδικά. Γιατί δεν απαντά η μαμά όταν της λέω ότι θέλω να δω παιδικά; ΘΕΛΩ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΝΑΛΙ ΤΩΡΑ! ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ! ΘΕΛΩ ΠΑΙΔΙΚΑ ΤΩΡΑ!



16.43 μ.μ. Α! Τα Ζουζούνια! Πόσο αγαπώ τη μαμά μου!



16.44 μ.μ. Θέλω νερό! Έχει στεγνώσει το στόμα μου!



17.00 μ.μ. Η μαμά ταΐζει τον αδερφό μου. Τώρα πρέπει να της πω ότι πεινάω κι εγώ.



17.10 μ.μ. Γιατί νευριάζει η μαμά όταν της λέω ότι δεν θέλω τίποτα από όλα αυτά που μου έχει προτείνει; Όταν μου προτείνει παγωτό, θα της πω ναι.



17.30 μ.μ. Έφαγα μία μπουκιά τοστ. Τι άλλο θέλει πια; Δεν θέλω να φάω άλλο. Χόρτασα!



17.31 μ.μ. Θα πάω στον υπολογιστή της μαμάς να παίξω.



19.30 μ.μ. Ήρθε ο μπαμπάς! Δυστυχώς δε μπορώ να του μιλήσω τώρα γιατί παίζω. Θα έρθει εκείνος σε εμένα.



20.00 μ.μ. Γιατί δε με αφήνουν να παίξω άλλο; Μόλις ξεκίνησα! ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΑΥΤΟ; Θα κλάψω για να καταλάβουν πόσο στεναχωριέμαι.



20.05 μ.μ. Δεν θέλω να βάλω τις πιτζάμες μου! Θέλω να κοιμηθώ με τα ρούχα μου. Θέλω να κοιμηθώ με τα ρούχα μου. Όχιιι…



20.30 μ.μ. Ωραίες οι ιστορίες που μου είπε η μαμά. Αλλά πεινάω τώρα. Θα το πω στη μαμά να μου φέρει ένα τοστ.



20.34 μ.μ. Πεινάω κι άλλο. Πεινάω τόσο πολύ! Και διψάω! Θέλω χυμό! Εντάξει, θα πιω γάλα…



20.45 μ.μ. ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ! ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ! ΔΕΝ ΘΑ ΚΟΙΜΗΘΩ ΠΟΤΕ!



20.46 μ.μ. ζζζζζ…



4.30 π.μ. Τι ωραία που θα ήταν να ήμουν στο κρεβάτι της μαμάς και του μπαμπά…